مثل اعلی

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: در قبر با قالب‌ ما کار دارند، بدن خلاص می‌شود. قالب مثالی شبیه بدن است. قالب ما از نور است. در همین صورت و شکل و شمایلی که فعلا هستی. ولی لطیف‌تر و نازک‌تر است. خودت هستی و با خدای خودت انس داری. مردم نمی‌بینند، ولی خودت می‌بینی. می‌گویند: این ملکوت آدم است.

مُلک، بدن است و ملکوت همان چیزی است که در درون انسان است. با نور ایمان می‌توان ملکوت را دید که شمایلش چگونه است. ان شاء الله الان هم ملکوت خود را بیابیم و تماشا کنیم. مُلک و ملکوت همان ظاهر و باطن است.

عالم مثال و قالب‌های مثالی ما از نور و صفاست، از عبادت است. روح هر کجا که بخواهد برود آن را با خودش می‌برد. بدن مادّی را من می‌برم، ولی قالب مثالی را روح می‌برد؛ روحی که پرواز می‌کند و مال عقل و ایمان و قلب است.

خلاصه با تزریق و یاد دادن به روح، روح زنده می‌شود. در حین کار، خدا را می‌خواند. چون قلب متذکر خداست و با خدا کار دارد. «وَتَصیرَ اَرواحُنا مُعَلَّقَه بعزِّ قُدسِکَ» ارواح مومنین معلّق است، هر چند چشمشان در دنیاست. امام‌های ما نیز چنینند. معلّقند و از بالا نظر دارند.

ارواح پاکان سه روز بیش‌تر در قبر نبوده‌اند. مجلس ما را نگاه می کنند و ما را زیر نظر دارند. ان شاء الله قلب‌های شما بر اثر صدق و میل و رغبت و از شدّت لذّت و بهجت همین طور می‌شود بدن‌های شما در دنیا مشغول به کار است و ارواحتان با خدای خود انس گرفته است. هرگاه روح از بدنتان بیرون رفت در قالب مثالی است و «مثل اَعلی» است؛ «وَلَهُ المثَلُ الاعلی» آنچه الان انجام می‌دهید مال جسم نیست. مال عالم مثال هم هست. عالم عقل و ایمان‌تان نیز بهره می‌برد.