1

هدف خلقت واقعا این هست

هدف خلقت واقعا بندگی هست

نه اینکه یک کلمه توی یک کتاب باشه

جهت حرکت مهم هست
از قرآن نیست که گفته میشه بندگی، هدف خلقت هست
از این سمت وقتی بنده میره، از بندگی داره میرم به سمتش
یهو چفت میشه قفل و کلید
وقتی بنده راضی و ایشون هم انشالله راضی
این خیلی فرق داره با اینکه از اون طرف، اجبارا بگیم هدف خلقت این هست

نه اینکه در سوره فجر الله محبوب گفتن:

يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿۲۷﴾
اى نفس مطمئنه (۲۷)

 

ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً ﴿۲۸﴾
خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد (۲۸)

 

فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿۲۹﴾
و در ميان بندگان من درآى (۲۹)

 

وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿۳۰﴾
و در بهشت من داخل شو (۳۰)

وقتی میخوان وارد مقام راضیه مرضیه بشن، بعدش میگن بیا و به بنده های من بپیوند
این بهترین جایی هست که هست، تمام کلیدها و قفل ها به هم میخورن
مقام قشنگ و بلند بندگی، همون مقام راضیه مرضیه یا در همبستگی هستن

و من فکر میکنم همون که الله محبوب ، راضی باشن کافی باشه، بنده به رضایت خدا راضین چی بهتر از اون؟




تمام نور

تمام نور رو خود خدا
فقط خود خدا میده

هدایت و علم و الهام و …
همه رو فقط خودشون میدن

خود خداست که خودش رو به هر کسی بخواد می شناسونه
ما فکر میکنیم وجود داریم و با این من، باعث میشیم نشناسیم
ما اصلا نیستیم و فکر میکنیم هستیم . این بودنی که در غیر طاعت و تسلیمه ، بودن نیست . محوه
عرفان کامل، فنا در ذات خداست، خود خداست که خودش رو میشناسه
باید فنا بشیم تا به عرفان برسیم

اگر خود خدا نیست که خودش رو می شناسه پس (( من عرف نفسه فقد عرف ربه )) برای چی هست؟