ابن سنان از امام صادق علیه‌السلام نقل کند که وقتى که خداوند به پیامبر خود طى آیه نازله «یا أَیهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیک مِنْ رَبِّک وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ» دستور داد که على را براى امامت نصب نماید.

رسول خدا صلى الله علیه و آله در غدیر خم در حضور جمع زیادى فرمود، «من کنت مولاة فهذا علىّ مولاه» در این وقت بود که پیروان ابلیس نزد وى آمده و از او چاره‌جوئى نمودند و گفتند: پیامبر با نصب این مرد (على) گرهى در کار ما ایجاد کرده که تا روز قیامت گشادنى نیست.

ابلیس به آنان گفت: این طور که شما تصور مى کنید، نیست بلکه در اطراف او کسانى هستند که به من وعده هائى داده اند که هرگز از آن تخلف نمى ورزند سپس این آیه را خداوند نازل فرمود، چنان که نظیر این حدیث را قتادة بن دعامة از امام باقر علیه‌السلام نقل نموده و در مورد سؤالى که از امام درباره نزول این آیه نموده بود، موضوعات فوق را از امام روایت کرده است.

پیام ها

1- كفران نعمت، راه نفوذ و موفقيّت ابليس است. رَبَّنا باعِدْ بَيْنَ أَسْفارِنا … وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ‌

2- ابليس به موفقيّت خود در انحراف كشاندن مردم يقين ندارد. «ظَنَّهُ»

داره خالی بازی میکنه، یعنی اینکه فکر میکنه در آینده گمراه میکنه با توجه به تجربیات زیاد گذشته اش هست.

با توجه به اینکه : جنیان غیب نمی دانند