قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَنَ أَيًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلًا ﴿۱۱۰﴾ بگو خدا را بخوانيد يا رحمان را بخوانيد هر كدام را بخوانيد براى او نامهاى نيكوتر است و نمازت را به آواز بلند مخوان و بسيار آهسته‏ اش مكن و ميان اين [و…

وَقُلْ لِعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلْإِنْسَانِ عَدُوًّا مُبِينًا ﴿۵۳﴾ و به بندگانم بگو آنچه را كه بهتر است بگويند كه شيطان ميانشان را به هم مى‏ زند زيرا شيطان همواره براى انسان دشمنى آشكار است (۵۳) اسراء بدزبانی روش شیطان و دوستاشه

وَآتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِبَنِي إِسْرَائِيلَ أَلَّا تَتَّخِذُوا مِنْ دُونِي وَكِيلًا ﴿۲﴾ و كتاب آسمانى را به موسى داديم و آن را براى فرزندان اسرائيل رهنمودى گردانيديم كه زنهار غير از من كارسازى مگيريد (۲)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ ﴿۲﴾ اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد چرا چيزى مى‏ گوييد كه انجام نمى‏ دهيد (۲)   كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ ﴿۳﴾ نزد خدا سخت ناپسند است كه چيزى را بگوييد و انجام ندهيد (۳) صف

وَالَّذِينَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۹﴾ و [نيز] كسانى كه قبل از [مهاجران] در [مدينه] جاى گرفته و ايمان آورده‏ اند هر كس را كه به سوى آنان كوچ كرده…

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿۱۲﴾ و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت] چيست (۱۲)   فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿۱۳﴾ بنده‏ اى را آزادكردن (۱۳)   أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿۱۴﴾ يا در روز گرسنگى طعام‏ دادن (۱۴)   يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿۱۵﴾ به يتيمى خويشاوند (۱۵)   أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿۱۶﴾ يا بينوايى خاك‏نشين (۱۶)   ثُمَّ…

بندگی خداست درخشان با توجید عاری از شرک خالص از غیر تکیه کرده بر توکل آراسته به ادب افراشته به اخلاق روشن با هدایت و خدا این رو به هر بنده ای که بپسنده میده مفتخرش میکنه خوش به حالش اونی که نصیبش بشه این آزادی و بزرگی این خوشی بزرگ

وقتی الله محبوب جمیل ودود بنده ای رو شامل فضل و لطفشون قرار میدن چه خوشی ای می بره اون بنده آزاد میشه ، چه آزادی میشه خالص میشه چه خالصی، خالص از خودش که چه آزادی ای هست میان بنده رو از خودش رها میکنن میگن خودت رو رها کن، بسپار خودت رو به…

آیا عبادت، بدون خوش اخلاقی ، مخصوصا خوش اخلاقی با پدر و مادر و حس حضور خدا در هر لحظه، عبادت درستی هست؟ به حقیقتش رسیده؟

وَالَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا ﴿۷۲﴾ و كسانى‏ اند كه گواهى دروغ نمى‏ دهند و چون بر لغو بگذرند با بزرگوارى مى‏ گذرند (۷۲) سوره فرقان

وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا ﴿۶۳﴾ و بندگان خداى رحمان كسانى‏ اند كه روى زمين به نرمى گام برمى دارند و چون نادانان ايشان را طرف خطاب قرار دهند به ملايمت پاسخ مى‏ دهند (۶۳) سوره فرقان

هنگامی که جبرئیل (ع) ( در حالی که ابراهیم(ع) در میان آتش بود ) گفت : چه نیاز داری ؟ ابراهیم (ع) فرمود : چیزی به پروردگارم پیشنهاد نمی کنم ، او خودش برای من کافی است ، و بهترین وکیل است. بحارالانوار جلد ۴۶ صفحه ۶۷

کنیزی شاخه گلی برای امام حسن (ع) آورد ، امام بزرگوار فرمود : تو در راه خدا آزاد شدی ، گفته شد چرا در مقابل یک شاخه گل او را آزاد کردی ؟ فرمود : خداوند ما را تربیت و ادب آموخته است که فرمود : هنگامی که به شما هدیه ای داده شد شما بهتر…